کد مطلب:286683 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179
بعضی از نشانه های شیعه
امام صادق علیه السلام فرمودند:
إِمْتَحِنُوا شِیعَتَنا عِنْدَ:
- مَواقیتِ الصَّلَواتِ كَیْفَ مُحافَظَتُهم عَلَیْها
- وإلی أَسْرارِنا كَیْفَ حِفْظُهُمْ لَها عند عَدوِّنا
- وَإلی أَمْوالِهِمْ كَیْفَ مُواساتهم لإِخْوانِهِمْ فیها [1] .
شیعیان ما را به چگونه رعایت نمودن اوقات نماز؛ و به حفظ اسرارِ ما نزد دشمنان؛ و به كمكهای مالی و ایثار به یكدیگر، آزمایش و شناسایی كنید.
- الْمُؤْمِنُ بِشرُه فی وَجْهِهِ؛ مؤمن صورتش خندان
- وَحُزْنُهُ فی قَلْبِه؛ قلبش اندوهناك
- أوسَعُ شَی ء صدرا؛ حوصله اش فراوان
- وَأَذَلُّ شَی ء نَفْسَا؛ بر نفس خود مسلط
- یَكْرَهُ الرّفْعَةَ؛ سركشی را ناپسند
- وَیَشْنَأُ السُّمْعَة؛ و ریا را دشمن می دارد.
- طَویلٌ غَمُّهُ؛ اندوهش طولانی
- بَعیدٌ هَمُّهُ؛ همّتش عالی
- كَثیرٌ صَمْتُهُ؛ حرفش كم
- مَشْغُولٌ وَقْتُهُ؛ كارش زیاد است
- شَكُورٌ صَبُور؛ سپاسگزار و شكیباست
- مَغْمُور بِفِكْرَتهُ؛ در فكر خود فرور رفته
- ضَنین بخَلَّتِهِ؛ از بیان حاجت بخل می ورزد
- سَهلُ الخَلیقة؛ برخوردش خوب
- لَیِّن العَریكَةِ؛ و نرم خوست
- نَفسُهُ أَصلَب مِن الصَّلْد؛ روحش محكم و سخت تر از سنگ
- وَهوَ اَذَلُّ من العَبْد [2] .
و در پذیرش حق پذیراتر از عبد است
در روایتی از امام سجّادعلیه السلام چنین آمده است:
عَلامةُ المُؤْمِن خَمس، الوَرَعُ عِنْدَ الْخَلْوَةِ وَالصَّدَقَةُ عِنْدَ القِلَّةِ والصَّبْرُ عِنْدَ المُصیبَةِ والحِلمُ عِنْدَ الْغَضَبِ [3] وَالصِّدْقُ عِنْدَ الخَوْفِ.
نشانه های مؤمن واقعی پنج چیز است: پرهیز از گناه در خلوت، انفاق در راه خدا هنگام تنگدستی، شكیبایی در حوادث ناگوار، بردباری هنگام غضب و راستگویی در شرایط نامطلوب.
از امام صادق علیه السلام روایت شده است:
المُؤْمن إِذا غَضِبَ لَمْ یخْرجهُ غَضَبُهُ مِنْ حَقّ وَإِذا رَضِیَ لَمْ یدْخلهُ رِضاهُ فی باطِلٍ وَالَّذی إذا قَدَرَ لَمْ یَأْخُذ [4] أَكْثَر مِمّا لَهُ.
مؤمن واقعی كسی است كه در هنگام خشم، از محور حق خارج نگردد و در میدان خشنودی، به طرف باطل نگراید و در زمان قدرت (پا از گلیم خویش دراز نسازد) در نتیجه بیش از استحقاق خود استیفاء [5] نكند.
مرحوم صدوق در كتاب صفات الشیعة هفتاد و یك حدیث را كه بیانگر اوصاف شیعیان است درج نموده است. حدیث اوّل آن كتاب چنین است:
امام صادق علیه السلام به ابو بصیر فرمود:
شیعتُنا أَهْلُ الوَرَعِ وَالإجْتِهاد، وَأَهْلُ الْوَفَاءِ وَالأَمانَة، وَأَهْلُ الزُّهْدِ وَالْعِبادَةِ، أَصْحَابُ إِحْدی وَخَمْسینَ رَكْعَةً فی الْیَوْمِ وَاللَّیْلَة، الصّائِمُونَ بِالنَّهار، الْقائِمُونَ بِالّلیْل، یُزَكُّونَ أَمْوالَهُم، وَیَجْتَنِبونَ السُحت، وَیَجْتَنِبُونَ كُلَّ [6] محرّم.
پیروان ما مردمی پرهیزگار، كوشا، با وفا، امانتدار، اهل زهد و عبادت هستند. آنان در شبانه روز 51ركعت نماز (17ركعت واجب و 34ركعت نماز مستحب) می خوانند، شبها برای عبادت بیدار و روزها را به روزه به پایان می رسانند، زكات مالشان را پرداخته و از هر كار حرامی اجتناب می ورزند.
همچنین در ضمن حدیث دیگری از آن كتاب آمده است:
ولا تنال ولایتنا إلّا بالعمل والورع
دوستی ما جز با پرهیز از محرّمات و عمل به واجبات سامان نمی یابد.
نگارنده می گوید: اینها و امثال آن، اوصاف محبّان امام زمان علیه السلام و منتظران فرج آن بزرگوار است. بنابر این، باید خود را به كمال مطلوب آراسته و با دو شهپر علم و عمل مجهّز سازیم و با این روش، پذیرای ظهور و آماده برای دیدار ماه جمالش و بهشت وصالش باشیم: اللهم عجِّل فرجه واجعلنا من انصاره وأعوانه
إِمْتَحِنُوا شِیعَتَنا عِنْدَ:
- مَواقیتِ الصَّلَواتِ كَیْفَ مُحافَظَتُهم عَلَیْها
- وإلی أَسْرارِنا كَیْفَ حِفْظُهُمْ لَها عند عَدوِّنا
- وَإلی أَمْوالِهِمْ كَیْفَ مُواساتهم لإِخْوانِهِمْ فیها [1] .
شیعیان ما را به چگونه رعایت نمودن اوقات نماز؛ و به حفظ اسرارِ ما نزد دشمنان؛ و به كمكهای مالی و ایثار به یكدیگر، آزمایش و شناسایی كنید.
- الْمُؤْمِنُ بِشرُه فی وَجْهِهِ؛ مؤمن صورتش خندان
- وَحُزْنُهُ فی قَلْبِه؛ قلبش اندوهناك
- أوسَعُ شَی ء صدرا؛ حوصله اش فراوان
- وَأَذَلُّ شَی ء نَفْسَا؛ بر نفس خود مسلط
- یَكْرَهُ الرّفْعَةَ؛ سركشی را ناپسند
- وَیَشْنَأُ السُّمْعَة؛ و ریا را دشمن می دارد.
- طَویلٌ غَمُّهُ؛ اندوهش طولانی
- بَعیدٌ هَمُّهُ؛ همّتش عالی
- كَثیرٌ صَمْتُهُ؛ حرفش كم
- مَشْغُولٌ وَقْتُهُ؛ كارش زیاد است
- شَكُورٌ صَبُور؛ سپاسگزار و شكیباست
- مَغْمُور بِفِكْرَتهُ؛ در فكر خود فرور رفته
- ضَنین بخَلَّتِهِ؛ از بیان حاجت بخل می ورزد
- سَهلُ الخَلیقة؛ برخوردش خوب
- لَیِّن العَریكَةِ؛ و نرم خوست
- نَفسُهُ أَصلَب مِن الصَّلْد؛ روحش محكم و سخت تر از سنگ
- وَهوَ اَذَلُّ من العَبْد [2] .
و در پذیرش حق پذیراتر از عبد است
در روایتی از امام سجّادعلیه السلام چنین آمده است:
عَلامةُ المُؤْمِن خَمس، الوَرَعُ عِنْدَ الْخَلْوَةِ وَالصَّدَقَةُ عِنْدَ القِلَّةِ والصَّبْرُ عِنْدَ المُصیبَةِ والحِلمُ عِنْدَ الْغَضَبِ [3] وَالصِّدْقُ عِنْدَ الخَوْفِ.
نشانه های مؤمن واقعی پنج چیز است: پرهیز از گناه در خلوت، انفاق در راه خدا هنگام تنگدستی، شكیبایی در حوادث ناگوار، بردباری هنگام غضب و راستگویی در شرایط نامطلوب.
از امام صادق علیه السلام روایت شده است:
المُؤْمن إِذا غَضِبَ لَمْ یخْرجهُ غَضَبُهُ مِنْ حَقّ وَإِذا رَضِیَ لَمْ یدْخلهُ رِضاهُ فی باطِلٍ وَالَّذی إذا قَدَرَ لَمْ یَأْخُذ [4] أَكْثَر مِمّا لَهُ.
مؤمن واقعی كسی است كه در هنگام خشم، از محور حق خارج نگردد و در میدان خشنودی، به طرف باطل نگراید و در زمان قدرت (پا از گلیم خویش دراز نسازد) در نتیجه بیش از استحقاق خود استیفاء [5] نكند.
مرحوم صدوق در كتاب صفات الشیعة هفتاد و یك حدیث را كه بیانگر اوصاف شیعیان است درج نموده است. حدیث اوّل آن كتاب چنین است:
امام صادق علیه السلام به ابو بصیر فرمود:
شیعتُنا أَهْلُ الوَرَعِ وَالإجْتِهاد، وَأَهْلُ الْوَفَاءِ وَالأَمانَة، وَأَهْلُ الزُّهْدِ وَالْعِبادَةِ، أَصْحَابُ إِحْدی وَخَمْسینَ رَكْعَةً فی الْیَوْمِ وَاللَّیْلَة، الصّائِمُونَ بِالنَّهار، الْقائِمُونَ بِالّلیْل، یُزَكُّونَ أَمْوالَهُم، وَیَجْتَنِبونَ السُحت، وَیَجْتَنِبُونَ كُلَّ [6] محرّم.
پیروان ما مردمی پرهیزگار، كوشا، با وفا، امانتدار، اهل زهد و عبادت هستند. آنان در شبانه روز 51ركعت نماز (17ركعت واجب و 34ركعت نماز مستحب) می خوانند، شبها برای عبادت بیدار و روزها را به روزه به پایان می رسانند، زكات مالشان را پرداخته و از هر كار حرامی اجتناب می ورزند.
همچنین در ضمن حدیث دیگری از آن كتاب آمده است:
ولا تنال ولایتنا إلّا بالعمل والورع
دوستی ما جز با پرهیز از محرّمات و عمل به واجبات سامان نمی یابد.
نگارنده می گوید: اینها و امثال آن، اوصاف محبّان امام زمان علیه السلام و منتظران فرج آن بزرگوار است. بنابر این، باید خود را به كمال مطلوب آراسته و با دو شهپر علم و عمل مجهّز سازیم و با این روش، پذیرای ظهور و آماده برای دیدار ماه جمالش و بهشت وصالش باشیم: اللهم عجِّل فرجه واجعلنا من انصاره وأعوانه
[1] همان، ص 730.
[2] نهج البلاغه، حكمت 339 ص 987 از نهج البلاغة، ترجمه مصطفي زماني.
[3] الدرّة الباهرة، ص 27.
[4] بحار الانوار، ج 75 ص 309.
[5] ترجمه دقيق حديث: هر گاه خشمگين شود، خشم او را از محور حق خارج نگرداند و هرگاه خشنود گردد، اين حالت او را به باطل نكشاند و در گاه قدرت بر حريف، بيش از حق خود نستاند.
[6] صفات الشيعة، ص 44. (اين كتاب به ضميمه كتاب فضائل الشيعة چاپ شده است).